Herofoto Roby Hormis & Ralph van Dam

“Plezier, vrijheid en maat­schap­pelijke impact geven mij als mens en onder­nemer voldoening”

­

Ondernemen 11 okt 2021 6 minuten

In gesprek met Ralph van Dam vertelt Roby Hormis zijn ondernemersverhaal. Hij was 2 jaar toen hij met zijn familie uit Irak vluchtte. Nu is hij co-founder van Tosti Creative, een creatief bureau dat mensen en merk samen brengt.

Ralph: Roby, leuk je weer te zien. Een tijdje terug hadden we het over jouw uitdagingen als ondernemer. Ik herinner me dat compagnon­schap toen een belangrijk thema was. Of misschien beter gezegd: jouw visie op een collectief en dingen samen doen.
Roby: “Ja, klopt. Bij Tosti Creative gaat alles uit van het wij. Het collectief staat altijd voorop. Destijds twijfelde ik of dat ook zo moest zijn. Maar inmiddels begrijp ik de logica daarvan voor mijzelf beter. Het is iets wat ik van huis uit heb meegekregen. Als ik bijvoorbeeld vroeger graag iets wilde dan ging ik naar mijn ouders. En waar ‘vraag maar aan je vader (of moeder)’ voor velen een herkenbaar antwoord zal zijn, was dat bij mij anders. Ik kreeg het ant­woord: ‘vraag maar aan je broers’. Daarmee werden mijn 2 broers en ik van jongs af aan al als een klein team gesmeed. Die loyaliteit aan de groep en altijd vanuit het 'wij' denken heb ik dus van huis uit meegekregen.”

Heb je op dat vlak nog andere bijzondere herinneringen? 
"Wat ik me vooral herinner van mijn jeugd, is dat mijn vader de hele dag door gebeld werd. Iedereen in de Irakese community wilde hem spreken. Voor hen was hij een baken, een rustpunt, omdat hij hun emoties aan­voelde. Door te luisteren begreep hij mensen, zag hij hun problemen helderder dan zijzelf en kwam hij altijd met oplossingen. Dat hij zo vaak werd gebeld vonden mijn broers en ik wel eens lastig. Maar zelf hield hij ervan, hij vond het fijn iets voor anderen te kunnen betekenen. Voor hem stond het helpen van mensen centraal. Pas na zijn overlijden realiseerde ik me hoezeer dat mij ook gevormd heeft.”

Is jouw vader ook de reden dat je bent gaan ondernemen? 
“Nee integendeel, ik deed een master in Accounting. Dat was interessant, maar ik vond het niet per se leuk. Ik kreeg een baan bij PwC, maar zag enorm op tegen de toekomst die daarbij hoorde. Voor mijn ouders stond een baan gelijk aan zekerheid. Dat was waarvoor ze alles hadden opgegeven en met ons naar Nederland waren gevlucht. Maar ik was vooral op zoek naar vrijheid. Dat gevoel was sterker dan de behoefte aan zekerheid. Vrij­heid, en plezier in wat ik doe. Dus gaf ik mijn baan op en ben gaan onder­nemen. Zonder precies te weten hoe dat moest. Het groeide vanzelf, en opdrachtgevers zagen ook dat we anders waren dan de rest. Er was niemand die zei: dit moet anders, of dat doen jullie niet goed. Het geeft een geweldig gevoel dat iets dat je gewoon probeert ook echt lukt.”
Foto_RobyHormis

“De driehoek plezier, vrijheid en maat­schap­pelijke impact is wat me als mens en ondernemer voldoening geeft”

Vrijheid is een driver voor bijna elke ondernemer, maar als je wilt door­groeien en de volgende stap wilt maken heb je ook focus en een langetermijnvisie nodig.
“Dat heb ik gaandeweg ook ontdekt. Plezier en vrijheid alleen zijn voor mij niet genoeg. Ik wil ook verdieping en maatschappelijke relevantie. Die driehoek plezier, vrijheid en maatschappelijke impact is wat me als mens en ondernemer voldoening geeft.  En dat is precies wat ik samen met het team doe bij Tosti Creative. Het concept van het ‘HEMA huwelijk’ is wat dat betreft een goed voorbeeld.”

Ja, het HEMA huwelijk, dat kan bijna niemand ontgaan zijn. Hoe kwamen jullie op het idee?
“Voor HEMA en ons was het belangrijk dat we tijdens de Pride daadwerkelijk iets zouden toevoegen. We wilden nadruk leggen op het belang van de Pride en dat er Europese landen zijn waar je nog steeds niet samen over straat kan. Om te laten zien dat HEMA vindt dat liefde voor iedereen is, besloten we koppels uit die landen uit te nodigen om in Nederland te komen trouwen. Zoiets gaat verder dan een concept. Het is echt, het gaat ergens over en het raakt mensen. Dat maakt dat er over wordt gepraat, met als resultaat dat HEMA er met kop en schouders bovenuit stak met hun bood­schap. Om op zo’n manier een boodschap creatief te vertalen en over te brengen, daar word ik gelukkig van. Het geeft me het gevoel dat we écht iets in gang zetten.”

 

Om steeds weer die impact te kunnen maken, moet je wel in staat zijn je team te blijven motiveren. Dat vraagt het nodige van jouw persoonlijke stijl van leiderschap.
“Dat klopt. En ik ben een ondernemer van het ongeduldige soort. Ik los graag acute problemen op en kan snel beslissingen nemen op basis van mijn intuïtie en ervaring. Maar ons team is volwassen en iedereen wil bij­dragen aan belangrijke beslissingen. Dat is maar goed ook want het zijn allemaal experts op hun gebied die weten waar ze het over hebben en goed kunnen onderbouwen waarom we een bepaalde beslissing moeten nemen. Maar als er dan geen consensus komt, moet ik op gevoel alsnog een knoop doorhakken. Dan ga ik dus in tegen een advies terwijl we het wel samen moeten uitvoeren. Dan voel ik me verplicht om mijn keuze uit te kunnen leggen om iedereen mee te krijgen. Maar dat is niet altijd even makkelijk, een gevoel uitleggen.”

Wat maakt dat je dat zo moeilijk vindt?
"Nou, omdat er voor meerdere beslissingen wat valt te zeggen. Er is geen 100 % goed antwoord en dat maakt dat ik dan mijn gevoel volg maar daar­mee tegelijkertijd verantwoordelijk ben voor de gevolgen. Met dat risico kunnen leven en er in geloven is niet altijd makkelijk.”

“Mijn familie en ik leefden in een bubbel. En ik heb dingen nog nooit zó helder kunnen zien als toen tijd geen factor was.”

Maar dat gevoel is ook wat de onderneming heeft gebracht waar die nu is. Op je gevoel beïnvloed je de besluitvorming, met voor jou goede redenen. Waar wringt het dan? Dat is toch een soort vetorecht dat jij hebt verdiend en je succes heeft gebracht? Wat maakt het dan zo spannend?
“Mijn ondernemersgevoel is mijn kracht, maar ook een valkuil. Misschien ook vanwege mijn ongeduld. Toen mijn vader vorig jaar overleed, viel die eeuwige haast van mijn schouders. Het regelen van de begrafenis voelde als een soort rare, nihilistische vakantie, omdat alles wat altijd vanzelfsprekend was ineens irrelevant leek. Waarom werken we eigenlijk? Waarom zoveel haast? Ik ben continu met tijd bezig, want er is altijd te weinig tijd. In die periode na mijn vaders overlijden bestond tijd niet. Mijn familie en ik leefden in een bubbel. En ik heb dingen nog nooit zó helder kunnen zien als toen tijd geen factor was.

En heb je dat moment vast kunnen houden?
“Niet helemaal, maar dat geeft ook niet, die deur staat nu open. Het is een doorbraak in mijn ontwikkeling. Ik ben mij nu heel bewust van de vraag hoe ik ervoor kan zorgen dat tijd geen vat meer op mij heeft. Dat ik meer vanuit mezelf opereer en minder op alles wat van buiten komt. Want ook dat is tijd; een factor die van buiten komt. Terwijl het moet gaan om de ondernemer die in mij zit. Dat is de ontwikkeling die ik wil maken en de belangrijkste ondernemersles die ik de afgelopen periode heb geleerd.”
Foto Roby Hormis & Ralph van Dam

Dé ondernemerstip van Roby Hormis

"Als ondernemer doen al je keuzes ertoe. Daarom is het belangrijk te weten wat jou als ondernemer drijft. En dat je aanvoelt of je keuzes vanuit jezelf komen of in belangrijke mate worden beïnvloed door externe factoren waarop je geen vat hebt. De feedback van je team kan daarbij van onschat­bare waarde zijn om te leren wanneer je kunt en misschien wel moet los­laten. Door steeds weer te reflecteren op je eigen gedrag en handelen kun je je eigen impact vergroten."

Dit artikel is voor het eerst gepubliceerd op 1 september 2020.