Faillissement van uw eigen bedrijf

Bilder & De Clercq was vanaf de opening een succes. Het Amsterdamse bedrijf leek gemaakt om door te groeien naar andere wereldsteden als Londen en Parijs. Rogier Leopold opende met zijn compagnon Diederik van Gelder in februari 2013 de eerste Bilder & De Clercq-winkel. De zaak op de hoek van de drukke Bilderdijkstraat en De Clercqstraat in Amsterdam-West liep vanaf het begin boven verwachting goed. Veel drukbezette Amsterdammers wisten hun weg te vinden naar de winkel. Hier konden ze verse maaltijden halen zonder zelf over de ingrediënten na te hoeven denken. Al snel werd een 2e Amsterdamse winkel aan de Ceintuurbaan in De Pijp geopend.

Leopold: “In ons ondernemingsplan stond dat iedere Bilder & De Clercq-winkel bij een supermarkt moest zitten. Op deze locatie was dat niet het geval. Maar we dachten dat dat niet zo erg zou zijn. Wij geloofden dat onze doelgroep in De Pijp zat en dat ze ons aan de drukke Ceintuurbaan wel wisten te vinden. Drie maanden na de opening bleek dat niet het geval. De omzet zakte weg en na 1,5 jaar konden we niet anders dan de winkel sluiten. Dat ging gepaard met flinke kosten. De aandeelhouders wilden geen investering meer doen. Daardoor konden we niet anders dan faillissement aanvragen voor ons bedrijf, terwijl we een zeer succesvolle zaak hadden in Amsterdam-West. Locatie is dus allesbepalend in deze branche.”

Wat heeft Leopold geleerd van zijn faillissement? “Ik raad iedere ondernemer aan minimaal 1 investeerder te zoeken die in dezelfde branche opereert. Wij hadden geen investeerders met ervaring in de retail. We hebben onderschat hoe belangrijk het is om zo iemand aan boord te hebben.” Toen het slecht ging met de zaak aan de Ceintuurbaan, drongen zijn investeerders erop aan dat zij zelf meer in de winkel gingen staan. Dit om alles draaiend te houden en kosten te besparen. “Een investeerder uit de retail had zoiets nooit van ons gevraagd. Die had geweten dat dat een slecht plan was.”

Van Gelder en Leopold gaven gehoor aan de wens van de investeerders en gingen zelf in de zaak staan. “Het voelde logisch op dat moment. Maar daardoor hadden we geen tijd meer voor zaken waar we eigenlijk mee bezig hadden moeten zijn. Het is niet dat ik me te goed voel om in een winkel te staan. Maar mijn kracht ligt in het bouwen aan een concept. Niet in het maken van latte‘s. Diederik en ik konden geen aandacht meer besteden aan marketing en het opzetten van samenwerkingen. We waren te onervaren om tegengas te geven. Nu zou ik hier nooit meer mee akkoord gaan.”

De aanloop naar het faillissement en de nasleep ervan waren moeilijke tijden. “We hebben alles verloren waar we letterlijk met bloed, zweet en tranen voor gewerkt hadden. Toen de kogel eenmaal door de kerk was, voelde het gek genoeg ook wel weer als een opluchting. Wat al tijden in de lucht hing, was gebeurd. We hoefden er niet meer bang voor te zijn. Ik vond het vooral interessant om te zien hoe mensen om ons heen reageerden. Van sommigen hoorde ik eigenlijk helemaal niks. Terwijl anderen me verrast hebben door er enorm voor me te zijn.”

Hoe heftig de periode ook was, Leopold vond een manier om erdoorheen te komen. “Mijn instelling was: ik kan er niets meer aan veranderen. Dus ik kan er beter niet te veel over stressen. Ik ging ervan uit dat het uiteindelijk allemaal goed zou komen. Dat is ook gebeurd. Ik ben benaderd om het Belgisch horecaconcept The Foodmaker uit te rollen in Nederland. Het gaat om winkels die gezond fastfood verkopen. Zij hadden mij nooit benaderd als ik Bilder & De Clercq niet had opgezet.”

Leopold ziet zijn tijd met Bilder & De Clercq en het faillissement als een leerschool. “Ik heb zo veel kennis opgedaan. Dat maakt het zeker niet alleen maar negatief. Als spreker deel ik nu mijn ervaringen met anderen, zodat zij er ook iets van kunnen leren. Of ik in de toekomst weer ga ondernemen? Ik vind het heerlijk dat ik nu weer in loondienst ben en elke maand verzekerd ben van een salaris. Maar ooit weer ondernemen, dat sluit ik niet uit.”