Welke 5 schadeposten kunnen naast de directe schade optreden bij letselschade?

Nadat aansprakelijkheid is erkend, moet de benadeelde schadeloos te worden gesteld. Bij begroting van de letselschade kunnen naast de directe kosten ook de volgende schadeposten aanwezig zijn:
• Verlies van Arbeidsvermogen (VAV)
• Huishoudelijke hulp
• Verlies van zelfwerkzaamheid
• Smartengeld
• Buitengerechtelijke kosten (BGK)

Verlies van arbeidsvermogen is de aantasting van het vermogen om inkomen te verwerven. Als dit het gevolg is van medische beperkingen die zijn veroorzaakt door het ongeval, moet deze schadepost worden vergoed voor nu en in de toekomst. De omvang van het VAV is afhankelijk van de persoonlijke situatie van benadeelde. Uitgangspunt is de vergelijking van de situatie zoals die zonder het ongeval zou zijn geweest en de situatie na ongeval. Als iemand wegens het letsel minder kan werken of in een lager betaalde functie komt dan voorafgaand aan het ongeval, dan moet de terugval in inkomen worden vergoed als verlies van arbeidsvermogen. Hieronder worden ook gemiste promotiekansen en het missen van overwerkvergoedingen begrepen.

Bij verlies van arbeidsvermogen moet ook rekening worden gehouden met:
• Studievertraging: de schade die optreedt doordat een benadeelde later op de arbeidsmarkt komt wegens een door een ongeval onderbroken opleiding.
• Economische kwetsbaarheid: het economisch risico dat een slachtoffer loopt door het letsel en de daarmee gepaard gaande beperkingen. Deze kunnen een verminderde kans op de arbeidsmarkt geven of leiden tot een kwetsbaardere positie in een bestaande baan.

Huishoudelijke hulp is de behoefte aan huishoudelijke ondersteuning door derden. Hieronder
valt niet de persoonlijke verzorging en algemene dagelijkse levensverrichtingen (adl) van een benadeelde. Indien benadeelde blijvende lichamelijke beperkingen heeft opgelopen wordt deze schade in beginsel tot 75 jaar vergoed. In concrete gevallen kan hiervan worden afgeweken.

Verlies van zelfwerkzaamheid ziet op klussen aan of rond de woning die ook tegen betaling door vakmensen kunnen worden verricht. Het betreft dus de besparing van het zelf klussen/ verbouwen/ onderhouden die door het letsel wegvalt. Ook hier wordt in beginsel tot 75 jaar vergoed. In concrete gevallen kan hiervan worden afgeweken.

Smartengeld: vergoeding voor het leed (immateriële schade) van benadeelde. De vergoedingsplicht hiervoor vloeit voort uit artikel 6:106 lid 1 sub b BW: de benadeelde heeft recht op schadevergoeding indien hij lichamelijk letsel heeft opgelopen, in eer of goede naam is geschaad of op andere wijze in persoon is aangetast. Met het laatste wordt veelal gedoeld op klachten van psychische aard.

Buitengerechtelijke kosten (BGK): Redelijke kosten ter vaststelling van aansprakelijkheid en schade, en de redelijke kosten voor het verhaal van schade buiten rechte. Dit volgt uit artikel 6:96 lid 2 BW. Formeel moet de benadeelde deze kosten zelf aan de belangenbehartiger betalen, maar in de praktijk wikkelt de aansprakelijke verzekeraar de BGK rechtstreeks met de belangenbehartiger af.

Bij gebleken aansprakelijkheid of bij een minnelijke regeling komen de BGK voor vergoeding in aanmerking indien deze kosten:
• In redelijkheid zijn gemaakt: m.a.w. was het verantwoord om een belangenbehartiger in te schakelen, gelet op o.a. de complexiteit van de zaak. Bij letsel wordt al snel aan deze voorwaarde voldaan.
• In omvang redelijk zijn in verhouding tot de schade. Het schadebedrag is vaak leidend, maar niet altijd.

Voorbeeld: de ernst van het letsel en de schade vallen uiteindelijk mee of de aansprakelijke partij heeft meermaals op onjuiste gronden aansprakelijkheid afgewezen. De kosten voor het inventariseren van de schade het alsnog verkrijgen van een erkenning van aansprakelijkheid zullen in die gevallen redelijk zijn.

Bij de verplichting tot schadevergoeding moet rekening worden gehouden met bovengenoemde schadeposten. Indien er sprake is van blijvende beperkingen kunnen deze posten, in verband met vergoeding tot 75 jaar, een groot schadebedrag opleveren.