De bijzondere regels bij een schadeafwikkeling van minderjarigen

Minderjarigen zijn personen onder de 18 jaar. Van belang is dat de minderjarige wordt vertegenwoordig door de ouders/voogd (de wettelijk vertegenwoordigers). Op hen rust de verplichting om de belangen van de minderjarige zo goed mogelijk te behartigen. Zij kunnen er ook voor kiezen om een belangenbehartiger in te schakelen.

Als een minderjarige letsel oploopt waarvoor een ander aansprakelijk is, zal de schaderegeling met extra waarborgen zijn. Een kantonrechter kan in de meeste gevallen goedkeuring geven aan de eindregeling van de schade.

Er zijn gevallen waarin een definitieve regeling met een minderjarige niet verantwoord is. Gedacht kan worden aan opgelopen lichamelijk letsel aan groeischijven, gebitsschade of littekens die meegroeien/vervormen (vooral in het gezicht). Een definitieve afwikkeling vindt dan pas plaats wanneer de meerderjarige leeftijd is bereikt. Dat kan ook in de vorm van een voorbehoud bij de regeling.

Bij minderjarigen bestaat schade (groten)deels uit kosten die voor rekening van de ouders komen. Voorbeelden zijn reiskosten voor ziekenhuisbezoek en beschadigde kleding. Deze kosten worden ook wel ‘verplaatste schade’ genoemd en worden rechtstreeks aan de ouders vergoed. De schade van het minderjarige slachtoffer zelf bestaat veelal uit smartengeld en (eventueel) toekomstige schade.

Op de ziektekostenverzekering geldt een ruimere dekking voor minderjarigen. Behandelingen die voor volwassenen alleen via aanvullende verzekeringen worden gedekt, vallen voor minderjarige vaak al onder de standaardvergoeding. Denk hierbij aan fysiotherapie en tandheelkundige behandelingen. Ook is het jaarlijks wettelijk eigen risico op ziektekosten niet van toepassing. Vallen ziektekosten wegens het ongeval niet (meer) onder de standaarddekking, bijvoorbeeld bij het bereiken van de 18e levensjaar, dan moet daarvoor zo veel mogelijk worden bijverzekerd.

Bij minderjarigen heeft de wetgever bepaald dat de wettelijke vertegenwoordigers eerst toestemming moeten vragen bij de kantonrechter voordat zij een zaak namens de minderjarige mogen regelen. Dit geldt voor zaken waarbij de schade meer dan € 700,00 bedraagt. Kinderen van 12 jaar of ouder moeten het verzoek medeondertekenen. De rechter beoordeelt op grond van de toegezonden stukken of de regeling redelijk is. Nadat de rechter toestemming heeft gegeven, mogen de ouders namens het kind een vaststellingsovereenkomst ondertekenen. Hiermee wordt dan finale kwijting verleend, soms met een voorbehoud.

Vergoedingen aan de minderjarige moeten worden betaald op een geblokkeerde rekening die op naam van de minderjarige staat. Zo'n geblokkeerde spaarrekening bevat een BEM-clausule. Dat staat voor Belegging, Erfenis en andere gelden Minderjarigen. De ouders kunnen de BEM-rekening met een brief van de verzekeringsmaatschappij aanvragen bij de bank. Zolang het kind minderjarig is, mag het alleen de rente opnemen. De hoofdsom is geblokkeerd. Wil het kind toch voor zijn 18e verjaardag (iets van) de hoofdsom gebruiken, dan kan dat alleen met toestemming van de kantonrechter.

In de praktijk zal in zaken met een klein belang worden afgezien van het verkrijgen van finale kwijting van een minderjarig slachtoffer en is de gang naar de kantonrechter niet noodzakelijk. Er zal in die gevallen geen vaststellingsovereenkomst worden opgesteld. Wel wordt de schade op een BEM-rekening gestort bij bedragen boven de grens van € 700,00.

Bij de afwikkeling van letselschades waar minderjarige slachtoffers bij zijn betrokken is een aantal aanvullende waarborgen van toepassing. Om finale kwijting te kunnen verlenen moeten de wettelijke vertegenwoordigers van een kind toestemming aan de kantonrechter vragen. Ook moet een BEM-rekening op naam van van het kind worden geopend bij een bank. In de praktijk zal van finale kwijting, en dus van het vragen van toestemming aan de rechter, worden afgezien als het een kleine schade betreft.