De WIA-verzekering van haar werkgever redde Marit van een uitzichtloze situatie

Marit had een uitstekende baan bij een grote uitgeverij. Samen met haar echtgenoot had ze haar droomhuis gekocht en van kelder tot dak verbouwd. Alles liep op rolletjes. Tot haar man niet vruchtbaar bleek en de kinderwens onvervuld dreigde te worden. Het vruchtbaarheidstraject dreef een wig in het huwelijk. Een burn-out volgde, het stel scheidde en Marit werd zelfs dakloos. “Zonder de mensen van Centraal Beheer had ik het niet gered.”

“Het begon met ruzies die steeds erger werden. Ik kon me niet meer concentreren. Ik raakte van alles kwijt. Sleutels, pasjes, telefoon. Op mijn werk vergat ik mijn auto op de handrem te zetten. Werd ik gebeld dat er 5 auto’s zwaar beschadigd waren in de garage. Op een gegeven moment ging het niet meer. In 2008 kwam de diagnose: burn-out, arbeidsongeschikt, ziektewet. Mijn werkgever kreeg voor elkaar dat ik ziek uit dienst moest. Met veel te veel vrije tijd en een hoofd dat overvol zat, zakte ik steeds dieper weg. Na 2 jaar kwam ik in de WIA, en kon ik niet meer rondkomen.

Schulden en boetes stapelen zich op

Ik werd dakloos. Ik sliep in mijn auto tot ik die niet meer kon betalen. Logeerde vervolgens overal en nergens, tot ik voor langere tijd bij een vriendin kon blijven. UWV zag dat als samenwonen, en ik moest enorme bedragen terugbetalen. Daar kwam vervolgens nog eens een boete bovenop. Zo werd het al snel een schuld van € 30.000,-. Er volgde beslag op mijn uitkering, ik kon op geen enkele manier aflossen. Daardoor stapelden de boetes zich op. Op een inktzwarte dag stond de teller op € 150.000,- schuld. Geloof me, dan stop je echt met het openmaken van je post.

Ondertussen deed ik wat ik kon om er weer bovenop te komen. Yoga hielp enorm. Ik werd er goed in, steeds beter, en kon uiteindelijk wat omzet maken als yoga-instructeur. 1,5 jaar zat ik in de WIA toen een arts van UWV vroeg of mijn oude werkgever geen aanvullende WIA-verzekering had. Dat bleek wel het geval, maar ze waren vergeten me aan te melden bij de verzekeraar. Met die aanvullende verzekering was mijn inkomen voldoende geweest om niet in de schulden te komen. Maar daar kwam ik dus pas achter toen het al veel te laat was.

Centraal Beheer vroeg of ik hulp kon gebruiken

Ook met het extra inkomen bleef het dus aanmodderen. Met € 1.000,- per maand kun je onmogelijk zo’n enorme schuld aflossen. En op een dag – een hele goeie dag mag ik wel zeggen – kreeg ik bericht van Centraal Beheer. Hoe het ging. Of ik hulp kon gebruiken? Therapie misschien? Een coach om mijn schulden aan te pakken? Ik kreeg een casemanager die haarfijn snapte dat ik in mijn situatie geen kant op kon. Via een re-integratiebedrijf koppelde hij mij aan een coach. Zij hielp met raad en daad bij het aanpakken van mijn schulden. Ze bracht mij in contact met mensen in haar netwerk voor juridische en psychologische ondersteuning. Wat ze feitelijk deed, is mij alle middelen geven om zelf uit dat diepe dal te klimmen.

Het bijzondere aan de hulp van Centraal Beheer is dat ik langzaam weer trots werd op mezelf. Onderhandelen met UWV, de Belastingdienst en andere schuldeisers; het was bijna een echte baan om dag in dag uit te werken aan het afbouwen van schulden. Als ik per jaar € 30.000,- van de last kon wegwerken met regelingen en afbetalingen, dan was dat in feite mijn eigen winst. Door er zo naar te kijken voelde ik me ook sterker en meer in mijn kracht.
​

Ik wilde niets liever dan weer gaan werken

Toen het beter begon te gaan, vroegen ze bij Centraal Beheer of ik het zag zitten voorzichtig weer aan het werk te gaan. Ik wilde niets liever, maar als je jarenlang bent gekort en beboet voor iedere pot pindakaas die je van een vriend hebt gekregen, durf je niks meer. En nu hoorde ik dat ik gewoon aan de slag kon! Het was coronatijd, en ik kon parttime aan de slag bij de GGD voor bron- en contactonderzoek. Ik begon weer mee te tellen!

Nu, zo’n 7 jaar na het eerste contact met Centraal Beheer, zijn mijn schulden afgebouwd. Ik los nu alleen nog af wat ik in al die jaren bij vrienden heb geleend om het hoofd boven water te houden, maar dat doe ik graag. En ik ben weer een paar dagen per week aan het werk. Bij een NGO die praktische ondersteuning biedt aan vluchtelingen. Het grappige is dat ik nu een vergelijkbare vorm van ondersteuning en coaching bied voor vluchtelingen als die ik van Centraal Beheer heb ontvangen. Voor mij was die interventie levensreddend.

Nu voel ik me weer een compleet mens

Hoe ik nu denk over mijn toenmalige werkgever vind ik lastig te zeggen. Waar ik ze wel enorm dankbaar voor ben, is dat zij die extra WIA-verzekering hadden. De laatste stap is nu dat ik een financieel coach heb gekregen van Centraal Beheer om een klein bedrijfje op te zetten en duurzaam winstgevend te maken. Ik sla een nieuwe weg in, en krijg daarbij de ondersteuning die met het vertrouwen geeft dat ik ook dit voor elkaar ga krijgen. Ik voel me weer een compleet mens. Als ik mijn leven nu een cijfer moet geven, dan is het best een dikke 8.”